Koleżanki i koledzy!!!
W związku z zaistnieniem sporu zbiorowego chcemy po krótce zapoznać Was z przebiegiem dotychczasowego procesu negocjacji.
Spotkania rozpoczęliśmy w styczniu w celu przeanalizowania minionego roku pod względem spełnienia oczekiwań odnośnie wypłacanego w 2015 roku dodatku stażowo-motywacyjnego. W świetle przedstawionych przez pracodawcę danych wynika, że dodatek nie spełnił pokładanych w nim oczekiwań (porównując rok do roku 2014/2015 w okresie czerwiec – sierpień) ponieważ absencja wzrosła trzykrotnie, między innymi u pracowników z kilkunastoletnim stażem.
Po przeprowadzonej przez nas szczegółowej analizie stwierdziliśmy, że przekazane przez pracodawcę dane są mało rzetelne. Strona związkowa kolejny raz zwróciła uwagę na to, że intencją dodatku było zrekompensowanie pracownikom z wieloletnim stażem braku możliwości awansu, czyli osiągnięcia wyższego poziomu w tabeli wynagrodzenia. W konsekwencji strony podjęły decyzje aby rozpocząć negocjacje dotyczące wzrostu wynagrodzenia na 2016 rok i połączyć oba tematy.
Kolejne spotkanie odbyło się w celu przedstawienia postulatów oraz argumentów strony związkowej na temat wzrostu wynagrodzenia na 2016 rok. Przedstawiając naszą propozycję wzięliśmy pod uwagę następujące aspekty: prognozowany wzrost wynagrodzeń na rok 2016 – 3,8%, zachowanie proporcji pomiędzy płacą minimalną, która w tym roku wzrosła o 100PLN (z 1750zł na 1850zł) i przyjęliśmy, że jest to 3,15% oraz budżet dodatku stażowo-motywacyjnego solidarnie podzielony na wszystkich pracowników BSPZ (średnio na pracownika 562,64zł/rok) przyjęliśmy – 1,5%.
Od pracodawcy dowiedzieliśmy się, że od tego roku będziemy porównywani do raportu firmy MERCER (jak wszystkie jednostki europejskie Bridgestone w 2016 roku – decyzją brukselskiego Zarządu) a nie jak do tej pory danych firmy HAY. Dodatkowo zmiana polega na tym, że w odniesieniu do firmy MERCER będziemy porównywani do podstawy wynagrodzenia a nie jak w przypadku HAY do całego dochodu. W odniesieniu do propozycji strony związkowej, pracodawca zaproponował 3,2% wzrostu w tabeli wynagrodzeń oraz dodatek 550zł (zastępujący dodatek stażowo-motywacyjny) uwarunkowany konwersją kosztów (6,3€) oraz osiągnięciem przez całą organizację europejską zysku na poziomie 5,7% (jak wiadomo z biuletynu pracodawcy – jesteśmy nieelastyczni i tutaj pierwszy przykład „nieelastyczności” strony związkowej, która już na początku ustąpiła z różnicy w dodatku wynikającego z budżetu stażowo-motywacyjnego). Strona związkowa nie zaakceptowała tej propozycji ponieważ my jako jednostka produkcyjna w żaden sposób nie mamy wpływu na działalność sekcji marketingowej/sprzedażowej w całej organizacji europejskiej i zaznaczyliśmy, że naszym zadaniem jest realizować w jak najlepszym stopniu zamówienia, czyli plan produkcji.
Biorąc pod uwagę przedstawioną przez pracodawcę propozycję wzrostu w tabeli wynagrodzeń (3,2%) oraz wysokość dodatku wynikającego z konwersji kosztów (550zł = 1,8% średniego wynagrodzenia pracowników ze stawka godzinową), nasza strona przeanalizowała możliwości budżetowe. Zaproponowaliśmy pracodawcy wzrost podstawy wynagrodzenia dla wszystkich pracowników 4,8% mając na celu zresetowanie sytuacji z ubiegłego roku, czyli dodatku stażowo-motywacyjnego, który od 1 stycznia 2016 roku nie jest już wypłacany (druga „nieelastyczność” strony związkowej - nie trudno zauważyć, że suma procentów propozycji pracodawcy wynosi 5%).
Pomimo przedstawionych wyliczeń przez stronę ZZ oraz utrzymaniu się w budżecie wynagrodzeń, pracodawca nie zaakceptował propozycji argumentując to brakiem środków finansowych. Mimo to strona pracodawcy podniosła swoją propozycję wynagrodzenia w 2016 roku do 3,35% w tabeli płac, plus 1000PLN za osiągnięcie o 1% lepszego od zakładanego wyniku konwersji kosztów (pracodawca zwiększył budżet na podwyżki dla pracowników na stawce godzinowej o ponad pół miliona złotych). Kolejna „nieelastyczność” a nawet „niedojrzałość” strony związkowej ponieważ nie zaakceptowaliśmy większej od naszych oczekiwań propozycji pracodawcy.
W świetle zaistniałej sytuacji i widocznemu braku możliwości porozumienia strona związkowa przedłożyła pracodawcy żądania dotyczące wzrostu płac, tj.: podwyższenia stawek wynagrodzeń zasadniczych każdego z pracowników Bridgestone Poznań Sp. z o.o. o 4,8% od dnia 1 kwietnia 2016 r. oraz zapewnienia środków na indywidualne zmiany wynagrodzeń w 2016 r. w wysokości stanowiącej równowartość 1,6% sumy aktualnych stawek wynagrodzeń zasadniczych wszystkich pracowników. Nie spełnienie wyżej wymienionego żądania w terminie do dnia 16 marca 2016 r. spowoduje powstanie sporu zbiorowego na zasadach określonych w powszechnie obwiązujących przepisach prawa. Jak wiadomo pracodawca nie spełnił żądań i obecnie jesteśmy w trakcie trwania sporu zbiorowego.
W związku z brakiem środków (jak utrzymuje pracodawca) na proponowany przez nas wzrost wynagrodzeń strona pracodawcy podczas pierwszego spotkania rokowań zaproponowała abyśmy rozmawiali o wzroście wynagrodzeń na okres dwóch lat (2016 – 2017) i przedstawiła propozycję wzrostu w wysokości 7% oraz wyraziła aprobatę na zapewnienie środków na indywidualne zmiany wynagrodzeń w 2016 roku..
Przed kolejnym spotkaniem strona ZZ wyliczając propozycję pracodawcy stwierdziła, że w tym przypadku budżet w porównaniu z ostatnią (jednoroczną) propozycją pracodawcy wzrósł o niespełna ⅓. Podczas spotkania strona związkowa odnosząc się do propozycji pracodawcy przedstawiła swoje wyliczenia w których zwróciła uwagę na fakt, iż w obecnej propozycji budżet znacznie się uszczuplił. Strona związkowa zaproponowała, że jeśli mamy mówić o wzroście wynagrodzenia na dwa lata , to akceptowalne jest 8% i zaproponowała podział 4,8% od 1 kwietnia 2016 roku i 3,2% od 1 kwietnia 2017 roku a w ostateczności odpowiednio 4,5% i 3,5%. Niestety i w tym przypadku nie doszliśmy do porozumienia. Jednak pracodawca zobowiązał się do przedstawienia na kolejnym spotkaniu jeszcze jednej propozycji.
Na kolejnym spotkaniu żadna propozycja ze strony pracodawcy nie padła, natomiast została nam przedstawiona sytuacja na rynku sprzedaży oraz działaniach silnej konkurencji. Odnosząc się do tych informacji kolejny raz zaznaczyliśmy, iż sprzedaż nie jest naszą specjalizacją, że do nas należy produkcja a naszym zadaniem jest praca zgodna z przyjętymi standardami oraz produkowanie materiałów zgodnych ze specyfikacją. Strona pracodawcy zaproponowała kolejne spotkanie i zadeklarowała przedstawienie propozycji a od nas oczekuje zmiany stanowiska.
Następne spotkanie rokowań odbyło się 31 marca br., pracodawca nie chciał przedstawić propozycji zanim nie przedstawimy obecnego stanowiska. Kolejny raz wykazaliśmy naszą „nieelastyczność” ponieważ zaproponowaliśmy wzrost wynagrodzenia na lata 2016 – 2017 w wysokości 7,85% podzielony odpowiednio 4,5% i 3,35% oraz usunięcie z regulaminu zapisu dotyczącego możliwości niewypłacenia premii RS za skorzystanie przez pracownika z prawa do urlopu na żądanie. Pracodawca poprosił o przerwę aby rozważyć przedstawioną propozycję a następnie zaproponował wzrost wynagrodzeń na 2016 – 2017 rok w wysokości 7,5% lecz rozciągnięty w czasie, czyli: 3,35% od 1 kwietnia 2016 roku, gwarantowane 0,25% i 0,4% uzależnione od konwersji kosztów od października 2016 roku, 3% od 1 kwietnia 2017 roku i 0,5% od października 2017 roku. Strony odrzuciły wzajemnie swoje propozycje więc strona związkowa zaproponowała sporządzenie protokołu rozbieżności, co zostało zaakceptowane przez stronę pracodawcy. W związku z tym przechodzimy do następnego etapu sporu zbiorowego tj. mediacji. Mediacje (tak jak rokowania) mają na celu osiągniecie kompromisu i doprowadzenie do porozumienia między stronami sporu.
Komisja Zakładowa
NSZZ „Solidarność” w BSPZ